– Reiselivsstrategien vil satse stort på stisykling, men det vil ikkje Gvarv Turlag

Eit forslag til reiselivsstrategi for Midt-Telemark og Nome for 2026-2028, er ute på høyring. For å auke lokal verdiskaping, vil ein satse på stisykling og internasjonale turoperatørar. Det står at «stisykling skal vere den føretrekte aktiviteten utanfor juli i barmarkssesongen», at me er den «mest tilgjengelege stisyklingsdestinasjonen for halvparten av Noregs befolkning», og at «i løpet av dei neste tre åra skal me rigge destinasjonen for å vere betre rusta til å møte krava og forventningane frå ulike typar turoperatørar og internasjonale marknader».

Det ønskjer ikkje Gvarv Turlag!

Gvarv Turlag er Sauherads turlag med i underkant av 300 medlemmar. På årsmøtet vedtok me einstemmig at me ikkje ønskjer stisykling eller tilrettelegging for stisykling i vårt stinett.

Gvarv Turlag ryddar eit stort stinett i Sauherad, til saman 83 kilometer stiar, hovudsakleg i Skåråfjell og Breisås. Det er fredeleg og vakkert der, og det ønskjer me at det skal halde fram med å vere. Me ønskjer ikkje tilrettelegging for stisykling i vårt område, og heller ikkje å gjere kommunen til ei stisyklingsdestinasjon.

 På stiane Gvarv Turlag ryddar, kan ein gå lange turar i djupe skogar og opp på fredelege fjelltoppar. Det er bortgøymde tjern og fjellvatn der ein kan bade. Ein høyrer bekkane klukke og fuglane syngje. Storfugl flyg opp viss ein kjem for nær, og dei fleste av skogens dyr kan kome til å krysse stien framfor ein. Der møter ein barn, gamle, ungdom og vaksne. Folk fiskar der og søv under open himmel, i hengekøyer og i telt. Det er turterreng for alle her. Spreke folk legg ut på langtur. Folk som trenar, spring eller joggar gjennom skogen. Barnefamiliar ruslar i fred og opplever skogen sett med barnets blikk. Små barn set seg ned på stien og et frå blåbærtuer. Eldre, tunghøyrde går trygt i stinettet.

Me ønskjer ikkje at sykler skal kome brasande ut og meie med seg småbarna som sit bak blåbærtuene, eller dei eldre som ikkje høyrer dei kome. På våre stiar ønskjer me at alle skal gå trygt og sleppe å passe seg for noko som kjem fykande i full fart. Me ønskjer å behalde freden og roen i den utruleg vakre naturen me er så heldige å ha.

I Gvarv Turlag meiner me også at det ikkje er berekraftig med stisykling. Det gir unødvendig stor slitasje på naturen, både frå syklinga og viss stiane blir utvida og tilrettelagt for stisykling. Me ønskjer ikkje stiar som er breie og frest opp av sykling, og dermed også sårbare for erosjon. Me ønskjer at naturen i skogen og på fjellet hos oss, skal vere så urørt og unik som mogleg, med smale, merka stiar, og ikkje meir enn det.

Me har diskutert dette både i styret og på årsmøtet. Samrøystes og med stort engasjement vedtok me at me ikkje ønskjer stisykling eller sykkelstiar i vårt 83 kilometer lange stinett. Me meiner ikkje kategorisk at all stisykling er feil, og allemannsretten gjer at det er lov å sykle i naturen, men me håpar at dei som syklar, ferdast med forsiktigheit og tek omsyn til andre. Me er sterkt imot at det blir laga sykkelstiar i vårt stinett. Me er òg sterkt imot at Midt-Telemark skal bli ein stisyklingsmagnet, for det vil gi mykje meir stisykling, òg her.

I Sauherad er det generelt stor motstand mot å gjere Midt-Telemark til ein nasjonal eller internasjonal destinasjon for stisykling. Både Gvarv Turlag og dei fleste grunneigarar og jegerar er imot det. Me ønskjer ikkje den uroen og slitasjen stisykling gir. Som sitert over, seier forslaget til Reiselivsstrategiplan at «stisykling skal vere den føretrekte aktiviteten utanfor juli i barmarkssesongen», og at me er den «mest tilgjengelege stisyklingsdestinasjonen for halvparten av Noregs befolkning», altså at ein vil at masse folk skal kome og sykle i skogen her om våren og hausten. Om våren er det kalving i skogen og om hausten er det jakt. Verken me, skogeigarane eller jegerane ønskjer at syklistar skal skremme dyra då.

Midt-Telemark kommune er på Robek og treng å få betre økonomi. Men gir stisykling det? Erfaringa frå Sogndal, ein annan liten kommune som allereie har satsa på stisykling, er at reiselivet og kommunen tener lite på det og har ein del utgifter til det. Dei som kjem og syklar der, har med eigen mat og eigne soveplassar.

Viss turistar skal tiltrekkjast av naturen hos oss, meiner me at det flottaste, mest unike me har, er den urørte naturen, og at den fremste kvaliteten me har i den vakre naturen vår, er den djupe roen og freden der. Den vil me behalde - både for dei som kjem til kommunen og for dei som bur her.

Innlegget er omsett til nynorsk med KI og kvalitetssikra av redaksjonen i Bø blad.