– Det er på tide at vi snakkar om bistand

I sommar skreiv Dagfinn Høybråten, tidlegare generalsekretær i Kirkens Nødhjelp og styreleiar i vaksinealliansen Gavi, eit innlegg i Vårt Land med tittelen «Valgkampens viktigaste ikkje-sak». 

Saka handla ikkje om samferdsel, om kulturpolitikk eller om integrering, men om kva Noreg kan gjere for at verda skal vere litt meir rettferdig i morgon enn ho var i går.

Denne valkampen har handla mykje om Noreg, noko om vårt forhold til EU, ein del om konflikten i Midtausten og litt om Ukraina. 

Viktige saker – la det ikkje vere tvil om det! Men samtidig som vi her heime lurer på om det er Jonas, Erna eller Sylvi som blir vår neste statsminister, så lurer millionar av foreldre der ute på om barna deira har mat i morgon, om dei er trygge på veg til skulen eller om dei kan få den livsviktige helsehjelpa dei treng for i det heile tatt å bli gamle nok til å byrje på skulen.

Kampen for rettferd og solidaritet med dei som har aller minst i vår verd har alltid, ja, i over 90 år vore ei av KrFs kjernesaker. Det er det framleis. 

Det kristne menneskesynet forpliktar oss til ein radikal nestekjærleik som strekkjer seg langt utover Noregs landegrenser. 

Som eit av verdas rikaste land har Noreg eit ansvar for å hjelpe menneske som ikkje har dei same moglegheitene som oss. 

Demokrati, fridom og tilgang på utdanning og helsehjelp er inga sjølvfølgje. Nestekjærleik i praksis er å strekkje seg for at andre skal få betre levekår.

Derfor er eg stolt av at KrF står last og brast ved målet om at minst 1 % av norsk BNI skal gå til tiltak for å overvinne fattigdom internasjonalt. At vi prioriterer dei fattigaste landa. Og at vi ikkje aksepterer at klimatiltak og kostnader med å ta imot flyktningar i Noreg skal reknast inn i bistandsprosenten, slik ein del andre parti gjer.

Ein offensiv bistandspolitikk forpliktar også å sørgje for at bistand er mest mogleg effektiv. 

Derfor tar KrF ikkje berre til orde for å gi mykje, men også å prioritere tydelegare kva norske bistandskroner skal gå til. Målet må først og fremst vere at fleire menneske blir løfta ut av fattigdom.

KrF vil:

• At bistanden i hovudsak bør konsentrerast om dei fattigaste landa, særleg i Afrika sør for Sahara

• Prioritere at bistanden når sårbare grupper

• Halde klimatiltak og flyktningutgifter i Noreg utanfor bistandsbudsjettet.

• Jobbe for ei rettferdig fordeling av vaksinar internasjonalt.

• Kutte norske klimautslepp med minst 55 % innan 2030, og til netto null seinast i 2050, fordi vi veit at klimakrisa i stor grad rammar utviklingslanda hardast.

• Auke bistandsmidlar som går til utdanning og sikre at barns, særleg jenters, rett til utdanning blir følgt opp også utanom fredstid.

• Legg til rette for at fattige land kan delta i internasjonal handel, blant anna ved å gi tollfridom til dei fattigaste landa.

• Sikre eit sterkt norsk leiarskap når det kjem til global helse og kampen mot svolt.

Det er på tide at denne valkampen òg handlar litt om kva vi her i Noreg kan gjere for å skape ei meir rettferdig verd. 

Det handlar djupast sett om at alle menneske har ein uendeleg verdi og fortener ein sjanse til å leve gode liv. 

Den kampen har KrF kjempa i over 90 år og eg håpar du ser verdien av at vi held fram kampen.

Dette meiningsinnlegget er omsett til nynorsk ved hjelp av KI, og kvalitetssikra av redaksjonen i Bø blad.