Harde pakkar og ein koseleg heim står på ønskjelista til «Kaja» (9)

«Når nettene blir lange…» 

Slik startar ein av dei mest kjende og kjære julesongane vi har i Noreg. Kva Alf Prøysen hadde i tankane når han byrja å skrive på Musevisa for cirka 80 år sidan er ikkje lett å vite. Han voks opp med begge foreldra sine, to systrar og ein fosterbror. 

I alle år har jula hatt ulik tyding for både store og små, det trur vi at vi trygt kan seie. Jula er ei fin høgtid for mange. Det er ikkje berre ein friperiode frå livets kjas og mas, men ei tid fylt av luktar, smakar og lyd frå julemusikk. 

Jula blir opplevd forskjellig avhengig av om vi har ein heim å dra til, og ein trygg familie å vere saman med. Harde pakkar og ein koseleg heim står på ønskelista til ni år gamle «Kaja». Ho har venta lenge på ein ny stad å bu. For «Kaja» har jula vore ei tid prega av mykje alkohol og bråk mellom dei vaksne. Det har vore stikk i strid med Musevisas bodskap om at på julekvelden, då skal alle saman vere glad. 

For «Kaja» er det vanskeleg å ikkje vite kvar ho skal vere i jula, ho er lei av å vente. Mange barn i Noreg er i same situasjon. Akkurat no treng 119 barn i alderen 0-18 år ein nytt heim fordelt på fylka Agder, Vestfold, Telemark og Buskerud. Nokre vil helst bu i Vennesla, andre i Drammen, Tønsberg eller Hallingdal. Dei har alle ulike ønskje og behov. 

Kanskje kan dei også få fortsette på same skule, og med dei same fritidsaktivitetane? Då får dei moglegheita til å behalde kontakten med familie og vener. 

«Kaja» sitt juleønske har nettopp blitt oppfylt. Ho skal flytte til ein familie på Hørte, ein fosterfamilie. Ho blir ønskt varmt velkommen av alle i fosterfamilien sin. «Kaja» synest dei ser snille ut, og det får henne til å føle seg rolegare og tryggare. I nærmiljøet er denne familien kjend for å hjelpe andre menneske. Likevel var det inga enkel avgjerd å ta, då dei for tre månader sidan blei spurt om å bli fosterfamilie til ei jente på 9 år. 

«Mette og Trond» var usikre og ville diskutere førespurnaden frå barnevernet med resten av familien, og med ungeflokken sin. Å ta på seg ei rolle som omsorgsperson for eit barn, og spesielt eit barn som har opplevd omsorgssvikt, er absolutt inga lett oppgåve. 

Sjølv om det kan by på utfordringar, så fortel mange fosterfamiliar at det er verdt det! Å opne heimen sin for eit barn kan gjere ein positiv forskjell for deg og din familie. Ein kan kome til å gjere ein vesentleg forskjell i eit barns oppvekst. 

– Takk for at du vil bu hos oss, Kaja 

Dei to nye systrene hennar tek henne i kvar si hand, og går saman inn i huset. 

– Kom, så viser vi deg litt rundt. Vi har laga adventskalender til deg. 

«Kaja» følgjer nysgjerrig etter. Plutseleg høyrer ho ein song ho har høyrt mange gonger før: "Vi gir kvarandre halen som vi kan leie i, og ein og to og tre, og så begynner vi... "

Det er fleire barn som «Kaja» i ditt nærmiljø. Kan familien din bli fosterheim?

Dette meiningsinnlegget er omsett til nynorsk ved hjelp av KI