– Er ikkje dette å skite i eige badekar, kjære ordførar?

Som ein ivrig turgåar har eg hatt stor glede av å besøke Lifjell gjennom åra, både til fots om sommaren og på ski om vinteren. Lifjell har vore eit unikt friluftsområde, med flott natur, storslåtte utsyn og fjellandskap som gir ro og rekreasjon. Eg har pleidd å besøkje området 5-10 gonger i året, men opplevinga eg hadde då eg kom dit i år, var dessverre ikkje så hyggeleg.

Då eg tok skia fatt på Lifjellplatået, vart eg trist over kva eg såg. Området, som allereie hadde eit høgt tal hytter, verka no nærmast vandalisert av endå fleire nybygg. Skiløypa, som før gjekk mykje i uberørt natur, slynga seg no mellom nye hytter - nærmast som ei slalåmløype gjennom eit byggefelt.

Dette er ikkje det eg dreg på tur for å oppleve, og eg kan ikkje sjå for meg å returnere til Lifjell i overskueleg framtid. Eg føler Lifjellplatået er øydelagt. Og eg kan ikkje lenger anbefale området som eit turmål.

Korleis skal de forklare for barnebarna dykkar at de tillét slik utbygging? Er ikkje dette å skite i eige badekar?

Eg veit ikkje kva som kan gjerast med saka no. Men eg håpar de som folkevalde vil ta lærdom. Kva verdiar ønskjer me å stå for som samfunn, og korleis kan me betre balansere vern og bruk av naturen framover?

Dette meiningsinnlegget er omsett til nynorsk ved hjelp av KI.